Jezu, w Hostii utajony – kilka słów o pochodzeniu pieśni. W czerwcu 2021 r. zadzwoniła do mnie s. Barbara Kijak OCPA z informacją, iż przeglądając różne materiały do sympozjum, natrafiła na pewną pieśń, zamieszczoną na s. 86-87 w małej książeczce zatytułowanej Dusza przy żłóbku Chrystusowym, wydanej nakładem księży misjonarzy w Krakowie w 1884 r. Według jej wiedzy, tekst tej pieśni jest prawdopodobnie autorstwa s. Anuncjaty Łady FNS, podobnie jak i cała książeczka. Wnosiła tak, ponieważ czytała jej list skierowany do o. Honorata (list nie ma daty), z zapytaniem, czy tytuł Dusza przy żłóbku Chrystusowym jest wystarczająco prosty. Mowa tu o pieśni Jezu! w żłóbku położony. Z siedmiu zwrotek, trzy śpiewamy do dzisiaj, lecz nie jako kolędę, ale pieśń eucharystyczną. W przekazie domowym sióstr w Ząbkowicach Śląskich istniało przekonanie, że pieśń Jezu, w Hostii utajony napisała matka Antonina Padé, pierwsza przełożona w Ząbkowicach Śląskich (po II wojnie światowej). Pieśń znajdowała się w jej rękopisie i maszynopisie, być może, że została rozesłana po domach klarysek. Jedna z nich, s. Maria Cecylia, w latach 60-tych przez 4 lata uczyła się w Studium Muzyczno-Liturgicznym w Aninie. Jest bardzo utalentowaną osobą (dzisiaj ciężko chorą), ale raczej była odtwórczynią niż kompozytorką. Do tej pory tekst i melodia przypisywane były Feliksowi Rączkowskiemu. W wydaniu Śpiewnika kościelnego ks. Jana Siedleckiego z roku 1973 funkcjonuje nawet jako nowa pieśń (s. 562).
Konkludując, zapewne autorką tekstu tej pieśni jest s. Anuncjata Łada, zmian dokonała s. Antonina Padé, zaś melodię może rzeczywiście skomponował prof. Feliks Rączkowski.
