Spis rzeczowy
Głównym motywem nowych wydań jest „potrzeba ciągłego dostosowywania repertuaru pieśni i śpiewów do aktualnych wymogów liturgiczno-pastoralnych”:
Nr. 01-29
Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Pierwsza część (do 16 grudnia) akcentuje oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów. Wzywa do prostowania drogi swego życia, czujności i radości.
Nr. 30-78
Okres Narodzenia Pańskiego rozpoczyna się od I Nieszporów Narodzenia Pańskiego i trwa do niedzieli po Objawieniu Pańskim, która jest świętem Chrztu Pańskiego. Naszą modlitwę wzbogacają pieśni na okres Bożego Narodzenia kolędy.
Nr. 1D-30D
Pastorałki to pieśni pasterskie o treści związanej z tradycją Bożego Narodzenia. Redaktorzy umiejscawiali je jednak poza śpiewnikiem, w dodatku, dla wykonywania w domu, podczas świątecznych odwiedzin, wspólnego kolędowania. Dlatego nie mogło zabraknąć ich także w obecnym wydaniu.
Nr. 79-89
Okres Narodzenia Pańskiego rozpoczyna się od I Nieszporów i trwa do niedzieli po Objawieniu Pańskim, która jest świętem Chrztu Pańskiego. W oktawie uroczystości Narodzenia Pańskiego obchodzi się święto Świętej Rodziny, św. Szczepana, św. Jana, Świętych Młodzianków oraz Świętej Bożej Rodzicielki Maryi.
Nr. 90-93
W święto Ofiarowania Pańskiego wspominamy czterdziesty dzień po narodzeniu, w którym Jezus, zgodnie z przepisem prawa Starego Testamentu i opisem ewangelisty św. Łukasza, został przedstawiony w świątyni.
Nr. 94-118
Okres Wielkiego Postu trwa od Środy Popielcowej do Wielkiego Czwartku (bez Mszy Wieczerzy Pańskiej). Czas ten służy przygotowaniu do obchodu Świąt Wielkanocnych, czyli męki, śmierci i zmartwychwstania naszego Pana.
Nr. 119-154
Przez pokutę rozumiemy przede wszystkim porzucenie zła i powrót do wierności nakazom Ewangelii, a następnie pójście za Chrystusem drogą umartwienia i krzyża. Odnowienie chrztu świętego to pogłębienie naszej jedności z Chrystusem i z Kościołem.
Nr. 790a-790ł
Gorzkie żale ułożył ks. Wawrzyniec Benik CM w 1707 roku dla Bractwa św. Rocha działającego przy kościele pw. Świętego Krzyża w Warszawie. Bardzo szybko to nabożeństwo stało się umiłowaną przez polski Kościół modlitwą, opiewającą mękę i śmierć Pana Jezusa – „polską pasją”.
Nr. 155a-172
Niedziela Palmowa ma bardzo głęboką, niezwykle prawdziwą i diametralnie różną wymowę. W liturgii Mszy Świętej najpierw wspominamy triumfalny, pełen uwielbień wjazd Jezusa do Jerozolimy, jednak już w liturgii słowa odczytujemy opis męki Pańskiej.
Nr. 173-198
Radość z wielkiego dzieła odkupienia Kościół przeżywa uroczyście w ciągu pięćdziesięciu dni między Niedzielą Zmartwychwstania Pańskiego a Niedzielą Zesłania Ducha Świętego. W tym okresie obchodzimy także święta Miłosierdzia Bożego oraz Wniebowstąpienia Pańskiego.
Nr. 199-209
Pan Jezus wyznaczył dzień święta Miłosierdzia Bożego i z tym świętem łączy wielkie łaski i obietnice. W Dzienniczku pokornej służebnicy Bożej, świętej Siostry Faustyny Kowalskiej wyjaśnia, że Święto Miłosierdzia Bożego ma być obchodzone na całym świecie w pierwszą niedziele po Wielkanocy.
Nr. 210-213
Chrystus uwielbiony, przebywający z Bogiem, równocześnie jest z nami “po wszystkie dni…” Żyje bowiem w swoim Kościele, a przez niego jest obecny w świecie i dla świata. Każda wspólnota wierzących jest świadoma tej obecności. Dlatego nieustannie woła do Niego: “Kyrie, eleison – Panie, zmiłuj się nad nami!”
Nr. 214-221
Duch Święty jest nieustannie z Kościołem i ożywia działania każdego wierzącego. Bez Jego pomocy nie moglibyśmy się prawdziwie modlić, oddawać chwały Ojcu i Synowi (Gal 4, 6; 1 Kor 12, 3). To Trzecia Osoba Trójcy Świętej, co stanowi fundament naszej wiary.
Nr. 222-226
Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Obchodzimy je w czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego. Głównym celem święta jest kontemplacja piękna i świętości kapłaństwa samego Chrystusa. Zwraca się także uwagę na modlitwę o świętość kapłanów.
Nr. 227-231
Prawda o Bogu w Trójcy Świętej Jedynym i Jego wewnętrznym życiu jest fundamentem wiary i życia każdego chrześcijanina. Liturgia Kościoła pozwala nam uczestniczyć w życiu Trójcy Świętej. W imię Trójjedynego Boga zostaliśmy ochrzczeni. Ta prawda przekracza możliwości ludzkiego poznania.
Nr. 232-284
Chrystus, którego przyjmujemy pod postacią chleba i wina, przemienia nas, mocą swojego Ducha, na swoje podobieństwo. Ten Duch ożywia naszą świadomość obecności Pana, jednoczy nas z Nim, a Jezus prowadzi nas do Ojca. Wyraża się to w Eucharystii i przedłuża w adoracji Najświętszego Sakramentu.
Nr. 285-305
Prawda o Bogu w Trójcy Świętej Jedynym i Jego wewnętrznym życiu jest fundamentem wiary i życia każdego chrześcijanina. Liturgia Kościoła pozwala nam uczestniczyć w życiu Trójcy Świętej. W imię Trójjedynego Boga zostaliśmy ochrzczeni.
Nr. 306-308
Przemienienie Pańskie na górze Tabor jest wydarzeniem epifanijnym – Bóg objawił się człowiekowi i wskazał na swego Syna, Jezusa Chrystusa. Święto Przemienienia umacnia nas w wierze podobnie jak obecnych na owej górze apostołów.
Nr. 309-318
Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, ogłosił papież Pius XI w 1925 roku. Obchodzimy ją obecnie w ostatnią niedzielę roku liturgicznego. Uznajemy Chrystusa jako Króla, Pana i Władcę historii i wszystkiego, co zostało stworzone. W tym dniu odnawiamy przymierze zawarte przy chrzcie świętym.
Nr. 319-408
Ogromne bogactwo nabożeństw do Najświętszej Maryi Panny zaowocowało wielością pieśni ku Jej czci. Maryja jest wzorem dla całego Kościoła. Każde święto i każda pieśń wyrażają głębię relacji Maryi do Jej Syna, Chrystusa. Bogarodzica, będąc pełną łaski, wypełniła Boży plan zbawienia.
Nr. 409-415
Święty Józef jest Opiekunem Jezusa Chrystusa, Oblubieńcem Bogarodzicy, patronem Kościoła, rodziny, ojców i ludzi pracy. Jego imię wymienia się w modlitwach eucharystycznych. Pieśni ku czci św. Józefa ukazują jego cnoty i przywileje. Nazywany jest mężem sprawiedliwym, wiernym i roztropnym.
Nr. 416-425
Bóg powołał do istnienia aniołów. Ich zadaniem jest pomagać wszystkim tym, którzy pragną dostąpić zbawienia. Są oni duchami, które mają swoje określone role w dziele zbawczym. Oddajemy cześć archaniołom – Michałowi, Rafałowi i Gabrielowi oraz aniołom stróżom.
Nr. 426-572
Zgodnie z tradycją Kościół oddaje cześć świętym, bo w ten sposób uwielbia Boga działającego w ich życiu. Dlatego ich wspomnienia rozmieszczone są w ciągu całego roku liturgicznego. Dziedzictwem, które nam pozostawili, są modlitwy, rozważania, rozmyślania.
Nr. 573-584
Ku czci wielu świętych i błogosławionych brakuje odpowiednich pieśni im poświęconych. Są to albo niedawno ogłoszeni święci, albo tacy, do których teksty pieśni zestarzały się lub nieznane jest ich istnienie. W takich przypadkach warto sięgać po tzw. pieśni wspólne o apostołach, męczennikach, pasterzach.
Nr. 585-634
Pieśni przygodne zawierają słowa ufności, oddania, ukojenia, zawierzenia – słowa pełne miłości do Zbawiciela i świętych. Pieśni te są skarbcem pozwalającym między „rannymi zorzami” a „wszystkimi dziennymi sprawami” oddawać Bogu cześć w codziennym życiu.
Nr. 635-642
Wraz ze wzrostem wiary chrześcijańskiej do liturgii weszły podniosłe pieśni pochwalne zwane hymnami (gr. hýmnos). Wyrażają one szczególną cześć oddawaną Bogu w aspekcie radości, oddania i uwielbienia.
Nr. 643-655
Pieśni za zmarłych nawiązują do bólu człowieka wobec tajemnicy śmierci i koncentrują się na zmartwychwstałym Chrystusie. Wyrażają naszą wiarę w Jego żywą obecność w czasie liturgii pogrzebowej i są wyrazem wiary w to, że wszyscy spotkamy się w domu naszego Ojca.
Nr. 656-669c
Liturgia Eucharystii stanowi najwyższe dobro, jakie zostawił nam Chrystus, abyśmy karmili się Jego Słowem, Ciałem i Krwią. Cykle mszalne stanowią kanon zawierający nieodzowne części liturgii. Ich wykonanie w czasie Mszy Św. śpiewanej wzbogaca liturgiczne zgromadzenie wiernych.
Nr. 672-677
W niedziele zamiast aktu pokuty może mieć miejsce poświęcenie wody i pokropienie nią wiernych. Jest to czwarta forma aktu pokuty. Śpiewy na pokropienie ukazują moc sakramentu chrztu świętego, pokorę grzesznika przed Bogiem oraz nadzieję na odpuszczenie grzechów i odnowienie człowieka.
Nr. 678a-685b
Psalm responsoryjny jest częścią liturgii słowa, śpiewem wykonywanym między czytaniami. Nie wolno go zastępować żadną pieśnią. Tekst psalmów i refren są tak dobrane, aby ułatwić ich wykonanie kantorowi i wiernym. Stosownie do okresów liturgicznych.
Nr. 688-704
Pieśni mszalne są pozostałością po przedsoborowej liturgii, w której były wykonywane przez wiernych niejako w tle sprawowanej w języku łacińskim Mszy Świętej. Cieszyły się ogromną popularnością, ponieważ w zwięzły sposób wyrażały daną akcję liturgiczną.
Nr. 705-741
W dziale tym znajdują się utwory z repertuaru gregoriańskiego, a także śpiewy w stylu gregoriańskim oraz inne utwory w języku łacińskim. Można je wykonywać zarówno podczas liturgii w języku łacińskim, jak również sprawowanej w innych językach dla społeczności wiernych złożonej z różnych narodowości.
Nr. 758-778
Krótkie teksty, przeważnie w ponadnarodowym języku łacińskim, i umiejętnie skomponowane do nich melodie o prostym przebiegu, stały się charakterystycznymi cechami śpiewów modlitewnej Wspólnoty z Taizé.
Nr. 779a-779z
Nieszpory są oficjalną, wspólnotową i indywidualną modlitwą Kościoła katolickiego, częścią Liturgii godzin, codziennej modlitwy Ludu Bożego. Odmawiając psalmy naśladujemy samego Jezusa Chrystusa, który również modlił się tymi natchnionymi tekstami.
Nr. 780a-780h
Zamieszczone niżej Nieszpory zawierają utwierdzone tradycją teksty psalmów w tłumaczeniu F. Karpińskiego (XVIII wiek). Autorem melodii antyfon i responsoriów jest A. Nikodemowicz (1987).
Nr. 781a-781j
Zamieszczone niżej Nieszpory zawierają utwierdzone tradycją teksty psalmów w tłumaczeniu F. Karpińskiego (XVIII wiek). Melodie psalmów są powiązane z tonami gregoriańskimi, przy jednoczesnym wprowadzeniu elementów pochodzenia ludowego.
Nr. 782a-782i
Nabożeństwo to jest wzorowane na Liturgii godzin (godzinach kanonicznych). Tekst zawiera wiele prawd teologicznych, symboli, figur i obrazów biblijnych. Melodie oparte są na Kyrie z IX Mszy Cum iubilo oraz na recytacjach psalmodycznych.
Nr. 783-788
Różaniec jest modlitwą kontemplacyjną. Jak pisał św. Jan Paweł II: „odmawiając różaniec, wspólnota chrześcijańska wnika w spojrzenie Maryi i żyje Jej wspomnieniami”. Choć ma charakter maryjny, jest też modlitwą chrystologiczną.
Nr. 791a-792c
Wiara we wstawiennictwo świętych pozwala nam z wielką ufnością posługiwać się tymi słowami, którymi oni modlili się do Trójjedynego. Dzięki objawieniom św. Faustyny Kowalskiej mamy Koronkę do Miłosierdzia Bożego.
Nr. 793-804
Litanie są tradycyjną formą modlitwy błagalnej Kościoła, przeznaczoną do prywatnego i wspólnotowego odmawiania. Każda litania zawiera swoistego rodzaju melodykę: wypowiadane określone wezwania i powtarzane te same zwroty.
Nr. 805a-805k
„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem! Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11, 25). Wiara w zmartwychwstanie Chrystusa jest podstawowym źródłem nadziei chrześcijanina, że po śmierci spotka się z Nim w niebie. Rzeczywistość ta z ziemskiej perspektywy wydaje się być niejednokrotnie bardzo trudna.
