Śpiewnik Siedleckiego

Pieśni na Adwent

Jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania na przyjście Pana

Adwent jest okresem pobożnego i radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Pierwsza część (do 16 grudnia) akcentuje oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów. Wzywa do prostowania drogi swego życia, czujności i radości. Druga część natomiast, dni powszednie od 17 do 24 grudnia włącznie, jest bezpośrednim przygotowaniem nas do uroczystości Narodzenia Pańskiego. Przez cały Adwent w postawę wyczekiwania na przyjście Emmanuela w tajemnicy Jego narodzenia wprowadzają nas roraty. Stąd podczas tej wotywnej Mszy Świętej o NMP, także przed 17 grudnia, można śpiewać niektóre pieśni z drugiej części Adwentu.

Część pierwsza – do 16 grudnia

1. Błogosławieni ubodzy i cisi, * bo ich jest niebo Bożej obecności, * większe od ziemi zbyt małej dla ducha * i ludzkich pragnień.
2. Błogosławieni płaczący samotnie, * bo otrzymają radość i pociechę. * Pokój czyniący zostaną nazwani * synami Boga.
3. Błogosławieni, co służą swym braciom * przez miłosierdzie, bowiem go dostąpią; * serca czystego wpatrywać się będą * w oblicze Pana.
4. Błogosławieni wierzący w nadejście * Królestwa prawdy i sprawiedliwości; * wzgardą okryci, żyjący w ucisku, * posiądą ziemię.
5. Błogosławiony niech będzie na wieki * nasz Bóg jedyny w Trójcy niepojętej, * źródło, początek i Dawca łaskawy * doskonałości.

Refren: Niech się radują niebiosa i ziemia, bo Pan królować przychodzi. 
1. Zaśpiewajcie Panu nową pieśń, * zaśpiewajcie Panu, wszystkie ziemie, * zaśpiewajcie Panu, błogosławcie Mu, * co dzień głoście Jego zbawienie. Ref. 
2. Głoście Panu, ludy, chwałę, moc, * imieniowi Jego cześć oddajcie. * Złóżcie Mu ofiarę, wejdźcie w Jego dom, * czcijcie Pana w stroju odświętnym. Ref. 
3. Niechaj przed Nim zadrży cały świat, * głoście ludom, że sam Pan króluje. * On utwierdził ziemię, by nie chwiała się, * sprawiedliwie rządzi ludami. Ref. 
4. Niech się cieszy niebo z ziemią wraz, * niech brzmi morze z mieszkańcami swymi. * Niech się rozradują pola z plonem swym, * wszystkie drzewa leśne przed Panem. Ref. 
5. Cieszcie się, bo oto idzie Pan, * idzie, by królować całej ziemi. * Będzie sprawiedliwie sądził ziemi krąg, * według swej wierności – narody. Ref.

Antyfona: Oto Pan Bóg przyjdzie, * z rzeszą świętych k’nam przybędzie; * wielka światłość w dzień ów będzie, * alleluja, alleluja.
lub tekst łaciński Ecce Dominus veniet – p. nr 706. Antyfonę można przeplatać wersetami z Ap 21.
1. O Miasto Święte, Jeruzalem, zstępujące z nieba, mające chwałę Boga, * źródło twego światła podobne do kamienia drogocennego, * jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu. Ant.
2. Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, * bo chwała Boga je oświetliła * a jego lampą Baranek. Ant.
3. I w jego świetle będą chodziły narody * i wniosą do niego królowie ziemi swój przepych * i za dnia bramy jego nie będą zamknięte, bo już nie będzie tam nocy. Ant.
4. I odtąd nocy już nie będzie, a nie potrzeba im światła lampy i światła słońca, * bo Pan Bóg będzie świecił nad nimi * i będą królować na wieki wieków. Ant.

Refren: Oto Pan przybywa, * prostujcie drogi swego życia.
1. Pośpiesz nam, Boże, z pomocą, * wyzwól nas z pęt grzechów naszych. * Pośpiesz, a dłużej nie zwlekaj, * wzbudź w nas potęgę swą na nowo. Ref.
2. O Boże, tchnij nowe życie * i okaż swe miłosierdzie. * Ciebie czekamy z tęsknotą, * obiecanego Zbawiciela. Ref.
3. Oto nadchodzi nasz Zbawca, * aby panować nad nami. * Mocą swej wielkiej ofiary, * On zgładzi grzechy całej ziemi. Ref.
4. Ukaż nam blask Twojej drogi, * którą do Ciebie idziemy. * Prawdy światłością nas oświeć, * byśmy zdążali do Królestwa. Ref.

1. Otwórzcie się szeroko, podwoje świątyń bram, * Król wieczny się przybliża, zbawienie niesie nam. * Któż jest tym Królem chwały? To niebios możny Pan! * W wierności On jest cały, a z wszechpotęgi znan.
2. Otwórzcie się szeroko, podwoje świątyń bram, * Król wieczny się przybliża, zbawienie niesie nam. * Któż jest tym Panem chwały? To wiecznie wierny Bóg, * zastępów Pan wspaniały! W proch starty przezeń wróg.
3. Bądź chwała Tobie, Chryste, przesławny Królu nasz, * co z Ojcem, Duchem Świętym, odwieczną chwałę masz. * Królestwo Twoje w Tobie opokę wieczną ma, * więc wieki go nie zwalczą, tak jak od wieków trwa.

Antyfona: Pan jest blisko, już przychodzi, * by zbawienie ludziom dać.
1. Wysłuchaj Pasterzu prośby ludu Twego * i prowadź nas jak naród wybrany. Ant.
2. Ty, który panujesz nad narodami * okaż się ludowi Twemu. Ant.
3. Panie, wzbudź potęgę Twoją * i przybądź, by nas zbawić. Ant.
4. O Boże, odnów ducha naszego, * abyśmy byli zbawieni. Ant.

1. Przybądź, Panie, bo czekamy, * Twego przyjścia wyglądamy, * bo nam źle żyć bez Ciebie!
Refren: Gotujmy drogę Panu, * prostujmy ścieżki Jego, * przemieńmy swoje życie, * odwróćmy się od złego.
2. Noc minęła, dzień jest blisko, * w jasnym świetle czyńmy wszystko. * Ze snu powstać już pora! Ref.
3. Pan jest blisko, między nami, * w tłumie ludzi gdzieś wmieszany. * Czy Go umiem zobaczyć? Ref.
4. Pan jest blisko i też czeka, * czy przyjść może do człowieka. * Czy Go kocham prawdziwie? Ref.

1. Przyjdź, Panie Jezu, świat na Ciebie czeka, * Twoje Królestwo jeszcze nie spełnione. * Przyjdź, bo się waży ciągle los człowieka, * pragnienie dobra z grzechem w nim złączone. * Przyjdź, Panie, wybaw nas, przyjdź, Panie, bo już czas, * bez Ciebie zginie świat wśród walk i zdrad. * Tonącym podaj dłoń, ginących wspieraj, broń, * błądzącym drogę wskaż, przyjdź, Panie nasz!
2. Przyjdź, Panie Jezu, miłość w nas rozpalić. * Przyjdź, bo bez Ciebie z grzechów nie powstaniem. * Przyjdź, Panie Jezu, aby nas ocalić, * w Tobie nadzieja, w Tobie zaufanie. * Przyjdź, Panie, wybaw nas, przyjdź, Panie, bo już czas, * do szczęścia daj nam klucz, miłości ucz! * Bo miłość szczęściem jest, a przebaczenia gest * otworzy drogę nam do szczęścia bram.

1. Stwórco gwiaździstych przestworzy * i wieczne światło wierzących, * Chryste, coś wszystkich odkupił, * wysłuchaj naszą modlitwę.
2. Zdjęty litością nad światem, * któremu śmierć zagrażała, * Jego zbawieniem się stałeś * i uzdrowiłeś z niemocy.
3. Świat już pogrążał się w mroku, * lecz Ty, jak słońce promienne, * z łona Dziewicy wyszedłeś, * zrodzony przez Nią w czystości.
4. Byty niebiańskie i ziemskie, * posłuszne Twoim rozkazom, * hołd Ci składają w pokorze * i sławią Twoją potęgę.
5. Ciebie, Najświętszy, prosimy: * nim przyjdziesz sądzić sumienia, * obroń nas w życiu doczesnym * od przewrotności szatana.
6. Chryste, nasz Królu łagodny, * niech Tobie z Ojcem i Duchem * będzie podzięka i chwała * przez całą wieczność bez kresu. Amen.

1. W tym świętym czasie oczekiwania * równajmy ścieżki naszego życia, * by Pan nas zastał przygotowanych * na swoje przyjście.
2. Niech się obniżą wyniosłe szczyty, * niech się doliny podniosą w górę, * a wszelka droga podąża prosto * do swego celu.
3. Bo już się zbliża Zbawiciel świata, * przynosząc światło zbłąkanym w mroku, * i każdy człowiek zobaczy Słowo * wcielone dla nas.
4. A kiedy wróci na końcu czasów, * by sądzić ludzi za ich uczynki, * niech Jego łaska i miłosierdzie * przeważą winę.
5. Wielbimy Ciebie, Odkupicielu, * i Twego Ojca z płomiennym Duchem: * niech będzie chwała przez wieczność całą * Najświętszej Trójcy. Amen.

1. Z powagą przygotujcie o, ludzie, serca swe * i godnie oczekujcie, Pan w nich zamieszkać chce. * = Jezus Zbawiciel, nasz wódz niezwyciężony, * przez Boga przeznaczony, chce znów odwiedzić nas.
2. Dla Gościa tak wielkiego gotujcie drogę już; * prostujcie ścieżki Jego, co złe wyrzućcie z dusz. * = Góry się zniżą, niech staną się równiną, * przeszkody niechaj zginą i to, co krzywe, złe.
3. Bo serce ukorzone najwyżej ceni Bóg, * a pychą przepełnione wśród strasznych zginie trwóg. * = Kto z nas jest szczery i wierzy w Słowo Boże, * z radością czekać może, do niego przyjdzie Pan.

Część druga – od 17 grudnia

1. Archanioł Boży Gabryjel, * posłan do Panny Maryi, * z majestatu Trójcy Świętej, * tak sprawował poselstwo k’Niej: * „Zdrowaś Panno, łaski pełna, * Pan jest z Tobą, to rzecz pewna”.
2. Panna się wielce zdumiała * z poselstwa, które słyszała. * Pokorniuchno się skłoniła, * jako Panna świątobliwa; * zasmuciła się z tej mowy, * nic nie rzekła aniołowi.
3. Ale poseł z wysokości, * napełnion Boskiej mądrości, * rzekł Jej: „Nie bój się Maryjo, * najszczęśliwszaś, Panno miła; * znalazłaś łaskę u Pana, * oto poczniesz Jego Syna.
4. Jezus nazwiesz imię Jego, * będzie Synem Najwyższego; * wielki z strony człowieczeństwa, * a niezmierny z strony Bóstwa, * wieczny Syn Ojca wiecznego, * Zbawiciel świata całego”.
5. Temuż Panna uwierzyła, * przyzwalając tak mówiła: * „O, pośle Boga wiecznego, * gdy to wola Pana mego, * toć ja służebnica Jego, * stań się według słowa twego”.
6. Bogu Ojcu Wszechmocnemu, * Synowi Jego miłemu * i Duchowi Najświętszemu, * Bogu w Trójcy jedynemu * dziękujmy w uniżoności za ten cud Jego miłości.

1. Boże wieczny, Boże żywy, * Odkupicielu prawdziwy, * wysłuchaj nasz głos płaczliwy!
2. Któryś jest na wysokości, * schyl nieba, użycz litości, * spuść się w nasze głębokości.
3. O niebieskie góry srogie, * spuśćcie rosę na ubogie, * dajcie nam Zbawienie drogie.
4. Nie trzymajcie Przejrzanego, * chmury, swoim dżdżem naszego * przynieście Sprawiedliwego.
5. Przyjdź, co rychlej, Miłosierny; * o Boże, człowiek mizerny * Ciebie czeka, Tobie wierny.
6. Obejdź się z nami łaskawie, * zmiłuj się w tak nagłej sprawie, * racz przyjść ku swej wiecznej sławie.
7. Odmień, Panie, swój gniew srogi, * odmień, niech człowiek ubogi * nawiedzi Twe święte progi.
8. Usłysz płacz stworzenia Twego, * daj doczekać uciesznego * narodzenia Syna swego.
9. „Amen” krzykniem głosy swymi, * by nas Pan Bóg ze świętymi * złączył poczty anielskimi.

1. Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem! * Oto sprawiedliwy Król Twój idzie już; * Zbawca On prawdziwy, hołd Mu z serca złóż! * Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem!
2. Synu Dawida, o hosanna Ci! * Twoja ziemska bieda zbawia świat ten zły. * O błogosławiony! Zbawiasz nas, swój lud! * Bądźże uwielbiony za ten łaski cud! * Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem!
3. Na wysokościach wieczna Bogu cześć! * Tu, choć w przeciwnościach, śpieszmy ją też wznieść! * Niech pieśń nieustanna brzmi do końca dni * i wieczne: hosanna, Zbawco, królu Ci! * Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem!

1. Czekam na Ciebie, Jezu mój mały, * ciche błagania ku niebu ślę. * Twojego przyjścia czeka świat cały, * sercem gorącym przyzywa Cię. * Spójrz, tęsknimy na tej ziemi, * przybądź, Jezu, pociesz nas! * Szczerze kochać Cię będziemy, * przyjdź, o Jezu, bo już czas!
2. Usłysz, Maryjo, głos Twoich dzieci, * Tyś naszą Matką na każdy dzień. * O, daj nam Słońce, które rozświeci * grzechu i błędu straszliwy cień. * Wciąż tęsknimy na tej ziemi, * daj nam Zbawcę, Dziecię Twe. * My dla Niego żyć pragniemy, * Jemu damy serca swe.

1. Głos wdzięczny z nieba wychodzi, * Gwiazdę nam nową wywodzi, * która rozświeca ciemności * i odkrywa nasze złości.
2. Z różdżki Jesse kwiat zakwita, * który zbawieniem świat wita; * Pan Bóg zesłał Syna swego, * przed wieki narodzonego.
3. Ojcowie tego czekali,* prorocy przepowiadali,* że się Bóg światu miał zjawić, * od śmierci człeka wybawić.
4. Wnet anioł Pannie zwiastował, * o czym prorok prorokował: * iż miał powstać Syn zacnego * plemienia Dawidowego.
5. Weselcie się, ziemskie strony! * Opuściwszy niebios trony, * Bóg idzie na te niskości, * z niewymownej swej litości.
6. Weselcie się, wszyscy święci! * I wy, ludzie smutkiem zdjęci; * idzie na świat Odkupiciel, * strapionych wszystkich Zbawiciel. Amen.

1. Grzechem Adama ludzie uwikłani, * wygnani z raju wołali z otchłani: * = „Spuśćcie, niebiosa, deszcz na ziemskie niwy * i niech z obłoków zstąpi Sprawiedliwy”.
2. Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy, * bolał i nikt go nie wspomógł w niemocy, * = póki nie przyszła wiekami żądana * z judzkiej krainy Dziewica wybrana.
3. Ona pokorą i oczy skromnymi * Boga samego ściągnęła ku ziemi: * = że, którego świat nie objął wielkości, * tego dziewicze zamknęły wnętrzności.
4. Nie naszą jaką zasługą ściągniony; * miłość Go sama wiodła w ziemskie strony; * = wziął ciało ludzkie w nim ból, niedostatki, * zbratał się z nami, był Synem u Matki.
5. Dajmyż Mu za to dzięki, ludu wierny, * że kochając nas, był nam miłosierny, * = i, wznosząc ręce ku niebu jasnemu, * śpiewajmy chwałę Bogu Najwyższemu.

1. Gwiazdo morza głębokiego, * Matko Boga Najwyższego, * Panienko, bądź pozdrowiona, * Furto rajska otworzona.
2. Od aniołaś pozdrowiona, * gdyś poczęła w sobie Pana; * imię matki, naszej Ewy, * odmieniaj ku pokojowi.
3. Rozwiąż związki zadłużonym, * przynieś światło zaślepionym, * odmień, co złe z naszej strony, * nie wypuszczaj nas z obrony.
4. Iżeś Matką, niech poznamy! * Gdy się więc modlisz za nami, * niechaj Cię Syn Twój wysłucha, * ku nam grzesznym skłoni ucha.

1. Hejnał wszyscy zaśpiewajmy, * cześć i chwałę Panu dajmy, * nabożnie k’Niemu wołajmy.
2. Mocny Boże z wysokości, * Ty światłem swej wszechmocności * rozpędź piekielne ciemności.
3. Jużci ona noc minęła, * co wszystek świat ucisnęła, * a początek z grzechu wzięła.
4. Na to Boży Syn jedyny, * by ciemności zniósł i winy, * w żywot zstąpił Świętej Panny.
5. Temu Bóg dał nas w opiekę, * by czartowską zniósł z nas rękę * i piekielną odjął mękę.
6. Ten łaskawie nas przyjmuje, * z wiecznych ciemności wyjmuje, * światłość zbawienną gotuje.
7. Boże, prawdziwa światłości, * Ty oświeć nasze ciemności, * wiodąc do swojej jasności.

1. Matko Odkupiciela, z niewiast najsławniejsza, * Gwiazdo morska, do nieba ścieżko najprościejsza. * Tyś jest przechodnią bramą do raju wiecznego, * Tyś jedyną nadzieją człowieka grzesznego.
2. Racz podźwignąć, prosimy, lud upadający, * w grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący, * Tyś cudownie zrodziła światu Zbawiciela, * Tyś sama wykarmiła Twego Stworzyciela.
3. Panno przedtem i potem, z świata podziwieniem * uczczona Gabryjela wdzięcznym pozdrowieniem, * racz się wstawić, o Panno, za nami grzesznymi. * Ratuj nas, opiekuj się sługami Twoimi.

1. Mądrości, która z Bożych ust wypływasz, * wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz: * przybądź i naucz nas dróg roztropności * wieczna Mądrości.
2. O Adonai! Wodzu Izraela, * coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela: * przybądź upadłym pod ciężkim brzemieniem, * z silnym ramieniem!
3. Korzeniu Jesse! Tyś chorągwią ludów, * zamilkną króle na widok Twych cudów; * przybądź i pośpiesz, użal się złej doli, * wybaw z niewoli!
4. Kluczu Dawidów! Izraela Boże, * co Ty otworzysz, nikt zamknąć nie może; * przybądź, a wywiedź mocą Twej prawicy * więźniów z ciemnicy!
5. O Wschodzie ranny! Światło wiekuiste, Sprawiedliwości słońce promieniste; * przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące * nędznych tysiące!
6. Królu narodów! Tyś ich upragnieniem, * Tyś jest węgielnym jedności kamieniem: * przybądź, niech człowiek przez Ciebie stworzony, * będzie zbawiony!
7. Emmanuelu! Królu! Prawodawco! * Oczekiwanie narodów i Zbawco: * przybądź i nasze wysłuchaj wołanie, * Boże nasz Panie!

1. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry; * Sprawiedliwego wylejcie chmury. * O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie * i grzechów naszych zapomnij już, Panie.
2. Niebiosa, rosę… O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany * i ześlij Tego, co ma być zesłany.
3. Niebiosa, rosę… Pociesz się, ludu, pociesz w twej niedoli, * już się przybliża kres twojej niewoli.
4. Niebiosa, rosę… Roztwórz się ziemio i z łona twojego * wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego!

Refren: Niebiosa, rosę ślijcie nam z góry, * niech serca nawiedzi Zbawca nasz. Albo Refren: Rorate caeli desuper * et nubes pluant iustum.
1. Nie bądź zagniewany, Panie, * nie pomnij dłużej nieprawości naszych. * Wszakże Tyś Ojcem naszym, * a my rąk Twoich dziełem. * Wejrzyj przeto z miłosierdzia swego; * pomóż nam być wiernym ludem Twoim, * byśmy Cię chwalili, jak ojcowie nasi. Ref.
2. Myśmy grzeszni i nieczyści, * opadliśmy wszyscy tak, jak zwiędłe liście. * Nieprawości nasze * porwały nas niby wicher, * bo imienia Twego nikt nie wzywał; * albowiem skryłeś przed nami oblicze swoje * i oddałeś nas w niewolę nieprawości naszych. Ref.

Refren: Oto Panna pocznie i porodzi Syna * i nazwą Go imieniem Emmanuel.
1. Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość * i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie. Ref.
2. Będzie panował od morza do morza, * od rzeki aż po krańce ziemi. Ref.
3. Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, * i ubogiego, co nie ma opieki. Ref.
4. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, * nędzarza ocali od śmierci. Ref.

1. Po upadku człowieka grzesznego * użalił się Pan stworzenia swego; * zesłał na świat archanioła cnego.
2. Idź do Panny, imię Jej Maryja, * spraw poselstwo: „Zdrowaś, łaski pełna, * Pan jest z Tobą, nie bądźże troskliwa”.
3. Panna natenczas psałterz czytała, * gdy pozdrowienie to usłyszała, * na słowa się anielskie zdumiała.
4. Archanioł, widząc Pannę troskliwą, * jął Ją cieszyć mową łagodliwą: * „Panno, nie lękaj się, Pan jest z Tobą.
5. Znalazłaś łaskę u Pana swego, * Ty się masz stać Matką Syna Jego, * ta jest wola Boga Wszechmocnego”.

1. Pragniemy Ciebie, jak ziemia spalona * przez żar słoneczny spragniona jest deszczu, * by ją nasycił i plonem obdarzył * nowego życia.
2. Szukamy Ciebie, jak łania dążąca * do chłodnej wody przejrzystych strumieni, * by się napoić i siły odzyskać * na dalszą drogę.
3. Czekamy, Panie, na Twe narodzenie, * jak nocne straże na świt oczekują; * łakniemy Ciebie, jak człowiek zgłodniały * pożąda chleba.
4. Baranku Boży, posłany przez Ojca, * byś swoją śmiercią odkupił grzeszników, * nie zwlekaj dłużej, lecz przyjdź i zamieszkaj * w człowieczych sercach.
5. Nadziejo świata i Nowe Przymierze, * Emmanuelu odwiecznej miłości, * niech Tobie z Ojcem i Duchem płomiennym * rozbrzmiewa chwała. Amen.

1. „Spuśćcie nam na ziemskie niwy * Zbawcę z niebios, obłoki”. * Świat przez grzechy nieszczęśliwy * wołał w nocy głębokiej; * gdy wśród odstępstwa od Boga * czart panował, śmierć i trwoga, * a ciężkie przewinienia zamkły bramy zbawienia.
2. Ale Ojciec się zlitował * nad nędzną ludzi dolą, * Syn się chętnie ofiarował, * by spełnić wieczną wolę; * zaraz Gabryjel zstępuje * i Maryi to zwiastuje, * i że z Ducha Świętego * pocznie Syna Bożego.
3. Panna przeczysta w pokorze * wyrokom się poddaje, * iszczą się wyroki Boże, * Słowo Ciałem się staje. * Ach! Ciesz się, Adama plemię, * Zbawiciel zejdzie na ziemię; * drżyj, piekło, On twe mocy * w wiecznej pogrąży nocy.

1. Stworzycielu gwiazd świecących, * wieczne światło nas wierzących, * Zbawicielu wszystkich ludzi, * niech Cię głos pokornych wzbudzi.
2. Ty żałując świata wszego, * śmiertelnie zachorzałego, * przyniosłeś lekarstwo drogie, * leczyć grzesznym rany srogie.
3. Już się miał świat ku zmrokowi, * gdyś rówien Oblubieńcowi, * wyszedł, jako zdrój z krynicy, * z Matki, przeczystej Dziewicy.
4. Prosim, Panie litościwy, * przyszły Sędzio sprawiedliwy, * broń nas, dokąd czas jest tego, * od szatana zdradliwego.
5. Chwała Ojcu Przedwiecznemu * i Synowi Mu równemu, * i z Duchem Świętym społecznie, * niechaj nie ustanie wiecznie.

1. Zdrowaś bądź Maryja, * niebieska lilija, * Panu Bogu miła, * Matko litościwa: * Tyś jest nasza ucieczka, * Najświętsza Maryja.
2. Maryja wielebna, * ukaż drogę pewną * przykazania Twego * Boga Wszechmocnego, * On ci wszystka nadzieja * zbawienia naszego.
3. Łaskiś pełna Pańskiej, * czystości anielskiej, * Pannaś nad pannami, * Święta nad świętymi. * O Najświętsza Maryja, * módl się dziś za nami.
4. Pełna wszech światłości, * wielkiej pokorności, * bez grzechuś poczęła, * wielką sławę wzięła, * przez Twoje narodzenie * wziął świat pocieszenie.

Korzystając z tej witryny, zgadzasz się zaakceptować naszą Politykę Prywatności i Politykę Cookis.
Translate »
Don\'t copy text!