1. Archanioł Boży Gabryjel, * posłan do Panny Maryi, * z majestatu Trójcy Świętej, * tak sprawował poselstwo k’Niej: * „Zdrowaś Panno, łaski pełna, * Pan jest z Tobą, to rzecz pewna”.
2. Panna się wielce zdumiała * z poselstwa, które słyszała. * Pokorniuchno się skłoniła, * jako Panna świątobliwa; * zasmuciła się z tej mowy, * nic nie rzekła aniołowi.
3. Ale poseł z wysokości, * napełnion Boskiej mądrości, * rzekł Jej: „Nie bój się Maryjo, * najszczęśliwszaś, Panno miła; * znalazłaś łaskę u Pana, * oto poczniesz Jego Syna.
4. Jezus nazwiesz imię Jego, * będzie Synem Najwyższego; * wielki z strony człowieczeństwa, * a niezmierny z strony Bóstwa, * wieczny Syn Ojca wiecznego, * Zbawiciel świata całego”.
5. Temuż Panna uwierzyła, * przyzwalając tak mówiła: * „O, pośle Boga wiecznego, * gdy to wola Pana mego, * toć ja służebnica Jego, * stań się według słowa twego”.
6. Bogu Ojcu Wszechmocnemu, * Synowi Jego miłemu * i Duchowi Najświętszemu, * Bogu w Trójcy jedynemu * dziękujmy w uniżoności za ten cud Jego miłości.

1. Boże wieczny, Boże żywy, * Odkupicielu prawdziwy, * wysłuchaj nasz głos płaczliwy!
2. Któryś jest na wysokości, * schyl nieba, użycz litości, * spuść się w nasze głębokości.
3. O niebieskie góry srogie, * spuśćcie rosę na ubogie, * dajcie nam Zbawienie drogie.
4. Nie trzymajcie Przejrzanego, * chmury, swoim dżdżem naszego * przynieście Sprawiedliwego.
5. Przyjdź, co rychlej, Miłosierny; * o Boże, człowiek mizerny * Ciebie czeka, Tobie wierny.
6. Obejdź się z nami łaskawie, * zmiłuj się w tak nagłej sprawie, * racz przyjść ku swej wiecznej sławie.
7. Odmień, Panie, swój gniew srogi, * odmień, niech człowiek ubogi * nawiedzi Twe święte progi.
8. Usłysz płacz stworzenia Twego, * daj doczekać uciesznego * narodzenia Syna swego.
9. „Amen” krzykniem głosy swymi, * by nas Pan Bóg ze świętymi * złączył poczty anielskimi.

1. Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem! * Oto sprawiedliwy Król Twój idzie już; * Zbawca On prawdziwy, hołd Mu z serca złóż! * Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem!
2. Synu Dawida, o hosanna Ci! * Twoja ziemska bieda zbawia świat ten zły. * O błogosławiony! Zbawiasz nas, swój lud! * Bądźże uwielbiony za ten łaski cud! * Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem!
3. Na wysokościach wieczna Bogu cześć! * Tu, choć w przeciwnościach, śpieszmy ją też wznieść! * Niech pieśń nieustanna brzmi do końca dni * i wieczne: hosanna, Zbawco, królu Ci! * Córko syjońska, wesel bardzo się, * śpiewaj pieśń radosną, o Jeruzalem!

1. Czekam na Ciebie, Jezu mój mały, * ciche błagania ku niebu ślę. * Twojego przyjścia czeka świat cały, * sercem gorącym przyzywa Cię. * Spójrz, tęsknimy na tej ziemi, * przybądź, Jezu, pociesz nas! * Szczerze kochać Cię będziemy, * przyjdź, o Jezu, bo już czas!
2. Usłysz, Maryjo, głos Twoich dzieci, * Tyś naszą Matką na każdy dzień. * O, daj nam Słońce, które rozświeci * grzechu i błędu straszliwy cień. * Wciąż tęsknimy na tej ziemi, * daj nam Zbawcę, Dziecię Twe. * My dla Niego żyć pragniemy, * Jemu damy serca swe.

1. Głos wdzięczny z nieba wychodzi, * Gwiazdę nam nową wywodzi, * która rozświeca ciemności * i odkrywa nasze złości.
2. Z różdżki Jesse kwiat zakwita, * który zbawieniem świat wita; * Pan Bóg zesłał Syna swego, * przed wieki narodzonego.
3. Ojcowie tego czekali,* prorocy przepowiadali,* że się Bóg światu miał zjawić, * od śmierci człeka wybawić.
4. Wnet anioł Pannie zwiastował, * o czym prorok prorokował: * iż miał powstać Syn zacnego * plemienia Dawidowego.
5. Weselcie się, ziemskie strony! * Opuściwszy niebios trony, * Bóg idzie na te niskości, * z niewymownej swej litości.
6. Weselcie się, wszyscy święci! * I wy, ludzie smutkiem zdjęci; * idzie na świat Odkupiciel, * strapionych wszystkich Zbawiciel. Amen.

1. Grzechem Adama ludzie uwikłani, * wygnani z raju wołali z otchłani: * = „Spuśćcie, niebiosa, deszcz na ziemskie niwy * i niech z obłoków zstąpi Sprawiedliwy”.
2. Błąkał się człowiek wśród okropnej nocy, * bolał i nikt go nie wspomógł w niemocy, * = póki nie przyszła wiekami żądana * z judzkiej krainy Dziewica wybrana.
3. Ona pokorą i oczy skromnymi * Boga samego ściągnęła ku ziemi: * = że, którego świat nie objął wielkości, * tego dziewicze zamknęły wnętrzności.
4. Nie naszą jaką zasługą ściągniony; * miłość Go sama wiodła w ziemskie strony; * = wziął ciało ludzkie w nim ból, niedostatki, * zbratał się z nami, był Synem u Matki.
5. Dajmyż Mu za to dzięki, ludu wierny, * że kochając nas, był nam miłosierny, * = i, wznosząc ręce ku niebu jasnemu, * śpiewajmy chwałę Bogu Najwyższemu.

1. Gwiazdo morza głębokiego, * Matko Boga Najwyższego, * Panienko, bądź pozdrowiona, * Furto rajska otworzona.
2. Od aniołaś pozdrowiona, * gdyś poczęła w sobie Pana; * imię matki, naszej Ewy, * odmieniaj ku pokojowi.
3. Rozwiąż związki zadłużonym, * przynieś światło zaślepionym, * odmień, co złe z naszej strony, * nie wypuszczaj nas z obrony.
4. Iżeś Matką, niech poznamy! * Gdy się więc modlisz za nami, * niechaj Cię Syn Twój wysłucha, * ku nam grzesznym skłoni ucha.

1. Hejnał wszyscy zaśpiewajmy, * cześć i chwałę Panu dajmy, * nabożnie k’Niemu wołajmy.
2. Mocny Boże z wysokości, * Ty światłem swej wszechmocności * rozpędź piekielne ciemności.
3. Jużci ona noc minęła, * co wszystek świat ucisnęła, * a początek z grzechu wzięła.
4. Na to Boży Syn jedyny, * by ciemności zniósł i winy, * w żywot zstąpił Świętej Panny.
5. Temu Bóg dał nas w opiekę, * by czartowską zniósł z nas rękę * i piekielną odjął mękę.
6. Ten łaskawie nas przyjmuje, * z wiecznych ciemności wyjmuje, * światłość zbawienną gotuje.
7. Boże, prawdziwa światłości, * Ty oświeć nasze ciemności, * wiodąc do swojej jasności.

1. Matko Odkupiciela, z niewiast najsławniejsza, * Gwiazdo morska, do nieba ścieżko najprościejsza. * Tyś jest przechodnią bramą do raju wiecznego, * Tyś jedyną nadzieją człowieka grzesznego.
2. Racz podźwignąć, prosimy, lud upadający, * w grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący, * Tyś cudownie zrodziła światu Zbawiciela, * Tyś sama wykarmiła Twego Stworzyciela.
3. Panno przedtem i potem, z świata podziwieniem * uczczona Gabryjela wdzięcznym pozdrowieniem, * racz się wstawić, o Panno, za nami grzesznymi. * Ratuj nas, opiekuj się sługami Twoimi.

1. Mądrości, która z Bożych ust wypływasz, * wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz: * przybądź i naucz nas dróg roztropności * wieczna Mądrości.
2. O Adonai! Wodzu Izraela, * coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela: * przybądź upadłym pod ciężkim brzemieniem, * z silnym ramieniem!
3. Korzeniu Jesse! Tyś chorągwią ludów, * zamilkną króle na widok Twych cudów; * przybądź i pośpiesz, użal się złej doli, * wybaw z niewoli!
4. Kluczu Dawidów! Izraela Boże, * co Ty otworzysz, nikt zamknąć nie może; * przybądź, a wywiedź mocą Twej prawicy * więźniów z ciemnicy!
5. O Wschodzie ranny! Światło wiekuiste, Sprawiedliwości słońce promieniste; * przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące * nędznych tysiące!
6. Królu narodów! Tyś ich upragnieniem, * Tyś jest węgielnym jedności kamieniem: * przybądź, niech człowiek przez Ciebie stworzony, * będzie zbawiony!
7. Emmanuelu! Królu! Prawodawco! * Oczekiwanie narodów i Zbawco: * przybądź i nasze wysłuchaj wołanie, * Boże nasz Panie!

1. Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry; * Sprawiedliwego wylejcie chmury. * O, wstrzymaj, wstrzymaj, Twoje zagniewanie * i grzechów naszych zapomnij już, Panie.
2. Niebiosa, rosę… O, spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany * i ześlij Tego, co ma być zesłany.
3. Niebiosa, rosę… Pociesz się, ludu, pociesz w twej niedoli, * już się przybliża kres twojej niewoli.
4. Niebiosa, rosę… Roztwórz się ziemio i z łona twojego * wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego!

Refren: Niebiosa, rosę ślijcie nam z góry, * niech serca nawiedzi Zbawca nasz. Albo Refren: Rorate caeli desuper * et nubes pluant iustum.
1. Nie bądź zagniewany, Panie, * nie pomnij dłużej nieprawości naszych. * Wszakże Tyś Ojcem naszym, * a my rąk Twoich dziełem. * Wejrzyj przeto z miłosierdzia swego; * pomóż nam być wiernym ludem Twoim, * byśmy Cię chwalili, jak ojcowie nasi. Ref.
2. Myśmy grzeszni i nieczyści, * opadliśmy wszyscy tak, jak zwiędłe liście. * Nieprawości nasze * porwały nas niby wicher, * bo imienia Twego nikt nie wzywał; * albowiem skryłeś przed nami oblicze swoje * i oddałeś nas w niewolę nieprawości naszych. Ref.

Refren: Oto Panna pocznie i porodzi Syna * i nazwą Go imieniem Emmanuel.
1. Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość * i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie. Ref.
2. Będzie panował od morza do morza, * od rzeki aż po krańce ziemi. Ref.
3. Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, * i ubogiego, co nie ma opieki. Ref.
4. Zmiłuje się nad biednym i ubogim, * nędzarza ocali od śmierci. Ref.

1. Po upadku człowieka grzesznego * użalił się Pan stworzenia swego; * zesłał na świat archanioła cnego.
2. Idź do Panny, imię Jej Maryja, * spraw poselstwo: „Zdrowaś, łaski pełna, * Pan jest z Tobą, nie bądźże troskliwa”.
3. Panna natenczas psałterz czytała, * gdy pozdrowienie to usłyszała, * na słowa się anielskie zdumiała.
4. Archanioł, widząc Pannę troskliwą, * jął Ją cieszyć mową łagodliwą: * „Panno, nie lękaj się, Pan jest z Tobą.
5. Znalazłaś łaskę u Pana swego, * Ty się masz stać Matką Syna Jego, * ta jest wola Boga Wszechmocnego”.

1. Pragniemy Ciebie, jak ziemia spalona * przez żar słoneczny spragniona jest deszczu, * by ją nasycił i plonem obdarzył * nowego życia.
2. Szukamy Ciebie, jak łania dążąca * do chłodnej wody przejrzystych strumieni, * by się napoić i siły odzyskać * na dalszą drogę.
3. Czekamy, Panie, na Twe narodzenie, * jak nocne straże na świt oczekują; * łakniemy Ciebie, jak człowiek zgłodniały * pożąda chleba.
4. Baranku Boży, posłany przez Ojca, * byś swoją śmiercią odkupił grzeszników, * nie zwlekaj dłużej, lecz przyjdź i zamieszkaj * w człowieczych sercach.
5. Nadziejo świata i Nowe Przymierze, * Emmanuelu odwiecznej miłości, * niech Tobie z Ojcem i Duchem płomiennym * rozbrzmiewa chwała. Amen.

1. „Spuśćcie nam na ziemskie niwy * Zbawcę z niebios, obłoki”. * Świat przez grzechy nieszczęśliwy * wołał w nocy głębokiej; * gdy wśród odstępstwa od Boga * czart panował, śmierć i trwoga, * a ciężkie przewinienia zamkły bramy zbawienia.
2. Ale Ojciec się zlitował * nad nędzną ludzi dolą, * Syn się chętnie ofiarował, * by spełnić wieczną wolę; * zaraz Gabryjel zstępuje * i Maryi to zwiastuje, * i że z Ducha Świętego * pocznie Syna Bożego.
3. Panna przeczysta w pokorze * wyrokom się poddaje, * iszczą się wyroki Boże, * Słowo Ciałem się staje. * Ach! Ciesz się, Adama plemię, * Zbawiciel zejdzie na ziemię; * drżyj, piekło, On twe mocy * w wiecznej pogrąży nocy.

1. Stworzycielu gwiazd świecących, * wieczne światło nas wierzących, * Zbawicielu wszystkich ludzi, * niech Cię głos pokornych wzbudzi.
2. Ty żałując świata wszego, * śmiertelnie zachorzałego, * przyniosłeś lekarstwo drogie, * leczyć grzesznym rany srogie.
3. Już się miał świat ku zmrokowi, * gdyś rówien Oblubieńcowi, * wyszedł, jako zdrój z krynicy, * z Matki, przeczystej Dziewicy.
4. Prosim, Panie litościwy, * przyszły Sędzio sprawiedliwy, * broń nas, dokąd czas jest tego, * od szatana zdradliwego.
5. Chwała Ojcu Przedwiecznemu * i Synowi Mu równemu, * i z Duchem Świętym społecznie, * niechaj nie ustanie wiecznie.

1. Zdrowaś bądź Maryja, * niebieska lilija, * Panu Bogu miła, * Matko litościwa: * Tyś jest nasza ucieczka, * Najświętsza Maryja.
2. Maryja wielebna, * ukaż drogę pewną * przykazania Twego * Boga Wszechmocnego, * On ci wszystka nadzieja * zbawienia naszego.
3. Łaskiś pełna Pańskiej, * czystości anielskiej, * Pannaś nad pannami, * Święta nad świętymi. * O Najświętsza Maryja, * módl się dziś za nami.
4. Pełna wszech światłości, * wielkiej pokorności, * bez grzechuś poczęła, * wielką sławę wzięła, * przez Twoje narodzenie * wziął świat pocieszenie.