Maj52018 by adminNo Comments
Ks. Michał Marcin Mioduszewski CM i jego dzieło

Ks. Michał Marcin Mioduszewski CM i jego dzieło

Pieśni, Śpiewnik

Śpiewniki ks. Mioduszewskiego odegrały bardzo ważną rolę w historii polskiej pieśni. Misjonarz ten dokonał bezcennej pracy badawczej i redakcyjnej, ocalając od zapomnienia ogromny dorobek muzyczny. Swymi dokonaniami na stałe zapisał się w historii muzyki jako jeden z pionierów wytyczających wzorce tego rodzaju działalności. Bez wątpienia jest pierwszym wielkim misjonarzem, któremu polska muzyka wiele zawdzięcza.

Urodził się 16 września 1787 r. w Warszawie, ochrzczony został 28 września 1787 r. w parafii św. Krzyża w Warszawie. Był synem Jakuba i Franciszki z domu Łapińskiej. Jego ojciec pochodził z sąsiedniej parafii ujazdowskiej (pw. św. Aleksandra) i będąc wdowcem, poślubił Franciszkę 9 października 1785 r. w misjonarskim kościele św. Krzyża.

W 1804 r. siedemnastoletni Michał Marcin wstąpił do seminarium internum Zgromadzenia Misji w Warszawie, a w 1806 r. złożył śluby. Po odbyciu studiów filozoficzno-teologicznych w seminarium świętokrzyskim, w 1810 r. przyjął święcenia kapłańskie. Przez kilka miesięcy pracował w parafii w Tykocinie. Z końcem 1810 r. powrócił do stolicy, po czym został skierowany do pracy nauczycielskiej w seminarium św. Krzyża, gdzie wykładał filozofię, geometrię, fizykę, geografię, historię, dogmatykę i prawo kanoniczne. Owocem jego wykładów jest książka Początki geografii starożytnej, wydana w drukarni św. Krzyża. Pod koniec sierpnia 1814 r. został mianowany profesorem seminarium diecezjalnego we Włocławku, gdzie pracował sześć lat (od 1 września 1814 r. do 25 lipca 1820 r.). Więcej „Ks. Michał Marcin Mioduszewski CM i jego dzieło” →

Lut182018 by adminNo Comments
Gorzkie żale – rys historyczny

Gorzkie żale – rys historyczny

Historia

Trudno sobie dzisiaj wyobrazić Wielki Post bez nabożeństwa Gorzkich żali. Obok Drogi krzyżowej, wrosły one na stałe w religijny krajobraz wielkopostnego czasu. Muzyka Gorzkich żali, jeżeli nie trzyma się śpiewnikowej wersji, niemal w każdej świątyni rozbrzmiewa swoistym kolorytem, właściwym kulturze danego regionu. Różnorodność melodyki jest cechą muzyki ludowej, ale świadczy także o muzycznej wartości pierwowzoru. Zła melodia nie nadaje się do opracowań, podczas gdy dobrze skomponowana – twórczo inspiruje. W wielu parafiach, a zwłaszcza w wiejskich kościołach – powstały niezliczone, muzyczne odmiany tego nabożeństwa. A dla organistów są polem do wykazania się umiejętnościami swego fachu: wrażliwością barwową i harmoniczną, dla ludzi – okazją do śpiewu z całego serca. Zdarza się także iż swą specyfiką, przyciągają ludzi niewierzących, chłonących głębokiego ducha muzyki i tekstu. To prawda że muzyka i tekst niezmiernie pasują do siebie, umiejętnie poruszają różne struny ludzkiej wrażliwości, co potęguje oddziaływanie na uczucia i umysł człowieka. Więcej „Gorzkie żale – rys historyczny” →

Sty92018 by adminNo Comments
Wywiad dla kwartalnika kleryków „Meteor” – Ks. Wojciech Kałamarz CM

Wywiad dla kwartalnika kleryków „Meteor” – Ks. Wojciech Kałamarz CM

Artykuły, Muzyka

Kl. Jarosław Wojewódka CM: Jaką rolę odgrywa współcześnie w liturgii chorał gregoriański?

Ks. dr Wojciech Kałamarz CM: Odpowiadając wprost na pytanie – pewnie intencyjną, wciąż życzeniową. Od lat na różne sposoby słyszymy zachętę do śpiewu gregoriańskiego, wiele mówi się o świętości tego śpiewu, o tożsamości Kościoła, którą współtworzy od wieków ten rodzaj muzyki, a tymczasem w parafiach, w wielu wspólnotach zakonnych – nie tylko odstąpiono od gregorianki, nie tylko zastąpiono ją nierzadko byle czym, to w dodatku są poważne opory, by na powrót wprowadzać do użytku choćby najprostsze śpiewy gregoriańskie. Z drugiej strony, starając się patrzeć bardziej optymistycznie, można odpowiedzieć na postawione pytanie, iż śpiew gregoriański współcześnie w liturgii istnieje i ma się całkiem dobrze. Przecież w polskim Kościele wszystkie śpiewy mszalne, oraz tony używane w rytuałach są oparte na śpiewie gregoriańskim. Polski Kościół poszedł za posoborową zachętą, by tłumacząc księgi liturgiczne na języki narodowe, wykorzystać melodie gregoriańskie. Oczywiście dostosowując je do języków, melodie te zostały nierzadko zniekształcone. Nadto melodia gregoriańska z tekstem innym, niż łaciński – nigdy nie może być nazwana śpiewem gregoriańskim. Śpiew gregoriański powstał bowiem do tekstu łacińskiego. Tekst jest w nim bardzo istotnym czynnikiem formotwórczym. Trudno zatem mówić o śpiewie gregoriańskim, mając na myśli zniekształcone melodie z tekstami w językach narodowych. Wracając do pytania, to reasumując trzeba udzielić odpowiedzi w dwóch kierunkach: 1. Większość melodii liturgii mszalnej oparta jest na gregoriance, więc w jakiejś szczątkowej postaci ten śpiew gregoriański w obecnej liturgii wciąż istnieje; 2. W czystej postaci śpiew gregoriański we współczesnej liturgii najczęściej nie występuje. Brakuje odwagi, by uczyć wiernych chociażby tych najprostszych śpiewów gregoriańskich w oryginalnej postaci, w języku łacińskim. Jest to konieczne nie tylko ze względów tożsamości katolickiej, ale także przydatne w liturgii sprawowanej dla wielu narodów, posługujących się różnymi językami. Dlaczego mamy preferować język jednego z nich? Módlmy się w języku ponadnarodowym, w dodatku w takim, który legł u podstaw gramatyki i słowotwórstwa języków wielu krajów na całym świecie (Europa, obie Ameryki, Australia, część Afryki…). Śpiew gregoriański zarówno w historii jak i współcześnie posiada wpływ formotwórczy dla kompozytorów melodii liturgicznych. Także wiele chórów, będąc pod jego urokiem, wprowadza ten szlachetny śpiew do swego repertuaru. Istnieją też zespoły specjalizujące się w jego wykonywaniu. Więcej „Wywiad dla kwartalnika kleryków „Meteor” – Ks. Wojciech Kałamarz CM” →

Lis192017 by adminNo Comments
Pieśni ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Pieśni ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy

2. Pieśni

Staraniem Ojców Redemptorystów ukazała się płyta z pieśniami ku czci Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Pośród 19 opracowań – 12 jest autorstwa redaktora naczelnego śpiewnika ks. Siedleckiego – ks. Wojciecha Kałamarza CM. Znajduje się na niej także jego kompozycja. Muzykę wykonuje Górecki Chamber Choir pod dyrekcją Włodzimierza Siedlika.

Paź172017 by adminNo Comments
Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej

Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej

Śpiewnik

Podczas zebrania plenarnego w Lublinie 14 października Konferencja Episkopatu Polski przyjęła instrukcję o muzyce kościelnej. Wprowadzenie jej norm ma na celu „podniesienie poziomu wykonywanej muzyki kościelnej, a także nadanie należnej godności i powagi świętym obrzędom sprawowanym na chwałę Bożą i uświęcenie wiernych”.

>>Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej (WORD)
>>Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej (PDF)

W nauczaniu soborowym zaznaczono, że muzyka, a zwłaszcza śpiew kościelny związany ze słowami, jest nieodzowną oraz integralną częścią uroczystej liturgii. Dokument zatwierdzony na 377. Zebraniu Plenarnym KEP odwołuje się do Instrukcji Musicam sacram Świętej Kongregacji Obrzędów sprzed 50 lat oraz do jej odpowiednika na gruncie polskim – Instrukcji Episkopatu Polski o muzyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II z 1979 roku, które szczegółowo omówiły wskazania soborowej konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium Soboru Watykańskiego II.

Instrukcja nawiązuje też do innych dokumentów Stolicy Apostolskiej poświęconych liturgii i przypomina zapisane w nich normy, które powinny być realizowane w życiu liturgicznym. Jak czytamy, potrzeba bardziej wnikliwego spojrzenia na problemy związane z muzyką w Kościele w Polsce wynika „z przemian społecznych i kulturowych oraz postępującej sekularyzacji życia”.

14 października 2017 r., na 377. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski ogłoszono nową Instrukcję Episkopatu Polski o muzyce kościelnej. W punkcie 41c Episkopat przypomniał: „Śpiewnik kościelny ks. Jana Siedleckiego (wydanie XLI) został przyjęty przez Konferencję Episkopatu Polski, jako ogólnopolski śpiewnik liturgiczny.” Więcej na stronie Episkopatu Polski

Cze142017 by adminNo Comments
Boże Ciało

Boże Ciało

2. Pieśni

Redaktor: ks. Wojciech Kałamarz CM.

Archidiecezjalna Komisja ds. Muzyki Kościelnej w Krakowie przygotowała opracowanie prowadzenia procesji w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało). Znalazły się w nim zarówno teksty modlitw jak i tony śpiewanych Ewangelii podczas procesji, a także pieśni eucharystycznych. Stron 72, format A4, oprawa twarda, skóropodobna, kolor bordowy. Do nabycia w Wydawnictwie ITKM

Kwi222017 by adminNo Comments
Hieronim Feicht – Muzykolog i badacz muzyki dawnej

Hieronim Feicht – Muzykolog i badacz muzyki dawnej

Wydarzenia

Polskie Radio 9 kwietnia 2017 o godz. 21.30 wyemitowało audycję w której wspominali zmarłego w marcu 1967 roku kompozytora oraz badacza specjalizującego się w okresie średniowiecza i renesansu ks. Hieronima Feichta CM. W 1999 roku na cześć prof. Feichta powołano konkurs na pracę naukową z dziedziny muzykologii. W audycji księdza profesora wspominali dr Elżbieta Zwolińska z Instytutu Muzykologii UW, Elżbieta i Jerzy Artyszowie oraz ks. dr Wojciech Kałamarz z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i dr hab. Paweł Gancarczyk z Instytutu Sztuki PAN.

ks. Hieronim Feicht urodził się 20 IX w Mogilnie na Kujawach. Był synem Stanisława, z zawodu murarza, i Martyny Michalskiej. Najpierw uczył się w Mogilnie, a następnie od 1904 r. w misjonarskim małym seminarium w Krakowie na Nowej Wsi. Do Zgromadzenia wstapił w 1909 r. Jednak w roku następnym, ze względu na stan zdrowia, musiał przerwać naukę i wziąć roczny urlop, który spędził w domu rodzinnym. Śluby złożył 1 XI 1912 r. Filozofię i teologię studiował w Instytucie Teologicznym w Krakowie na Stradomiu. Równocześnie uczył się gry na fortepianie i organach u B. Wallek-Walewskiego. Święcenia kapłańskie przyjał 24 VI 1917 r. z rak bpa Adama Stefana Sapiehy. Więcej na stronie Misjonarze.pl