Prezentowane tutaj opracowanie na temat historii Śpiewnika Kościelnego Ks. Jana Siedleckiego zostało przygotowane przez ks. dr. Wojciecha Kałamarza CM na podstawie jego własnej rozprawy doktorskiej pt. „Muzyka u Misjonarzy” wydanej w 2009 nakładem Wydawnictwa Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie do nabycia w wydawnictwie (ISBN 978-093-7216-774-3).
Zgromadzenie Księży Misjonarzy zostało założone przez św. Wincentego a Paulo (1581–1660), francuskiego kapłana, reformatora stanu duchownego i „ojca ubogich” – 17 kwietnia 1625 r., we Francji. Do Polski zostało sprowadzone w 1651 r. Mimo iż nie należy ono do największych zgromadzeń ani w świecie, ani w Polsce, odegrało ważną rolę w uwrażliwieniu chrześcijan na materialną i duchową ludzką biedę, jak również w formowaniu duchowieństwa na całym kontynencie europejskim i nie tylko.
Pośród wielorakich form duszpasterskiego zaangażowania, polscy misjonarze zapisali doniosłą kartę także w historii polskiej muzyki. Choć nie jest to temat, który zainteresowałby muzykologów zajmujących się muzyką wielkiego formatu, przedstawiony jednak w tej pracy obszar badań pokazuje, że wkład misjonarzy w kulturę muzyczną Polski jest znaczny. Nie osiąga może tych rozmiarów, co dorobek innych zakonów czy zgromadzeń, ale wydaje się na tyle interesujący i bogaty, by oddać mu należne miejsce w historii polskiej muzyki – nie tylko kościelnej. W niniejszej pracy spróbujemy wobec tego udzielić choć częściowej odpowiedzi na pytanie: Jaki wkład w kulturę muzyczną Polski mają członkowie Zgromadzenia Misji św. Wincentego a Paulo? Muzyczna działalność polskich misjonarzy była jakby ubocznym efektem ich zaangażowania w wychowanie duchowieństwa i w duszpasterstwo parafialne. Z czasem jednak stała się dziedziną, w której misjonarze specjalizowali się coraz bardziej, a zrodzona tradycja zobowiązywała kolejne pokolenia, by nie tylko ją podtrzymywać, ale i ubogacać swoim wkładem w muzyczny dorobek pokoleń.
