Prezentowane tutaj opracowanie na temat historii Śpiewnika Kościelnego Ks. Jana Siedleckiego zostało przygotowane przez ks. dr. Wojciecha Kałamarza CM na podstawie jego własnej rozprawy doktorskiej pt. „Muzyka u Misjonarzy” wydanej w 2009 nakładem Wydawnictwa Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy w Krakowie do nabycia w wydawnictwie (ISBN 978-093-7216-774-3).
„Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne dla użytku młodzieży szkolnej” – taki tytuł nosił pierwszy, wydany w Krakowie, w 1876 Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne dla użytku młodzieży szkolnej, Kraków 1876. Zawierał pieśni bez nut, wydany nakładem autora w drukarni Wł. L. Anczyca i Spółki. Na odwrocie strony tytułowej czytamy: „Śpiewniczek dla użytku młodzieży szkolnej zawierający Wybór Pieśni kościelnych, starożytnością uświęconych, namaszczeniem, pobożnością naszych ojców tchnących i ze świętą wiarą katolicką zgodnych, przeto zasługują, aby były drukiem rozpowszechnione”. Pod tekstem podpisany jest cenzor ksiąg religijnych – ks. A. Dąbrowski CM, w Krakowie 12 lipca 1876 r. Imprimatur udzielił bp pomocniczy krakowski Antoni [Junosza Gałecki]. Książeczka o wymiarach 9×15 cm liczyła 96 stron i zawierała 67 (69) pieśni. Tak rozpoczęła się historia najpopularniejszego do dziś dnia śpiewnika kościelnego w Polsce.
Na przestrzeni 125 lat (1876–2001) śpiewnik bardzo ewoluował, zmieniały się kolegia redakcyjne, a wraz z nimi pomysły kształtu wydawnictwa. Nie wpłynęły one jednak negatywnie na markę śpiewnika, który mimo konkurencji, obronił swoją pozycję. Dziś można bez przesady stwierdzić, że w XX w. był najbardziej popularnym śpiewnikiem kościelnym w Polsce, mimo obecności urzędowych śpiewników Kościoła polskiego: Śpiewnika kościelnego, wydanego w Poznaniu w 1955 r. czy Śpiewnika Liturgicznego wydanego w Lublinie w 1991 r.
Dzieje śpiewnika ks. Jana Siedleckiego wyraźnie dzielą się na dwa okresy, a to za sprawą gruntownej redakcji, przeprowadzonej w latach 1915–1928 przez ks. Wendelina Świerczka CM, której efektem było jubileuszowe wydanie z 1928 r. Ono to rozpoczyna drugi okres historii śpiewnika.
Jak pisze ks. prof. Karol Mrowiec, ks. Jan Siedlecki podjął się ułożenia śpiewnika kościelnego nie z pozycji „wrażliwego na piękno melodii muzyka, gdyż nim wcale nie był, lecz z pozycji katechety, który w pełni doceniał przydatność pieśni kościelnych w nauczaniu religii i młodzieży”
Ks. Siedlecki jako doświadczony katecheta, autor kilku katechizmów, dobrze rozumiał, jaką rolę odgrywa pieśń kościelna w wychowaniu religijnym. Jednak ówcześnie dostępne śpiewniki albo były zbyt obszerne, albo niekompletne.
